de oostkust van Sardinië. Tijdens mijn bezoek aan dit schilderachtige dorp, werd ik uitgenodigd aan te schuiven en deze lekkernij eens te proberen. Na een overdadige maaltijd rees de onvermijdelijke vraag waar ik die nacht zou slapen. Gelukkig diende de oplossing zich vrijwel meteen aan toen mijn tafelgenoot me vertelde over het paradijs van zijn vriend Paolo. Ik besloot meteen om er eens een kijkje te nemen. Na een korte wandeling kwam ik aan bij het prachtige Borgo degli Ulivi en werd ik ontvangen door de eigenaar die breed lachend op me af kwam lopen. Nadat Paolo mij een heerlijke koele witte wijn had ingeschonken op het terras, vertelde hij vol trots over zijn creatie. Paolo deed waar velen van ons van dromen. Hij hing zijn carrière in de accountancy aan de wilgen om aan de rand van zijn geboorteplaats Arbatax een waar paleis te bouwen in Sardijnse traditie. Ervaring in het toerisme had hij niet, maar dat je met veel liefde ver komt, zie je hier meteen. De felle kleuren van de muren en het zwembad zijn vooral in het licht van de ondergaande zon beeldschoon. Gelukkig had Paolo nog een appartementje voor me vrij en kon ik toen de fles leeg was meteen onder de wol. ?Ja, hier kan ik het wel een tijdje uithouden?, dacht ik nog, voordat ik voldaan in slaap viel.

het heldere, blauwe water. Voor ...

het heldere, blauwe water. Voor ...

zwembaden en een heerlijk wellnesscentrum. Voor de...

galop door de Sardijnse graslanden te stuiven. Onderweg zie je prachtigste rotsformaties, groene grashellingen, historische opgravingen en ruïnes. Moe, voldaan en een beetje beurs reden we stapvoets het terrein van Hotel Arathena in het dorpje San Pantaleo op. Daar zag ik iemand op ons afkomen. Het was Alice, zo begreep ik later, de eigenaresse van het hotel. Op haar dienblad stonden twee grote glazen koel water voor ons klaar en aan haar arm hing een emmer water voor de paarden. Wat een service! Verleid door het schitterende uitzicht besloten Giovanni en ik om een nachtje te blijven en te genieten van de luxe van dit Sardijnse oord. Alice zorgde ervoor dat het Giovanni en mij aan niets ontbrak, en voor we het wisten was de warme Sardijnse zon vervangen door een heldere nacht vol schitterende sterren. Voor ons vertrek de volgende ochtend liet ik me nog uitgebreid masseren voordat we afscheid namen van Alice. Met een grote stap belandde ik weer in mijn vertrouwde zadel. Zachtjes spoorde ik mijn merrie aan om samen met Giovanni op zoek te gaan naar een volgend avontuur... Maar één ding wist ik zeker; hier kom ik terug. Eén nachtje was veel te kort om te genieten van zoveel Sardijnse verwennerij!